De eerste solovlucht (in de syllabus S12 van fase 1) was al ge-wel-dig, maar de afgelopen week was het vliegen nóg mooier: in de syllabus van fase 2, waar ik dinsdag gelijk aan ben begonnen, volgde na D01 -een herhaling van onder andere Emergency en Precautionary Landings en verschillende soorten landingen in het circuit- gelijk S02. Donderdag volgden S03 en S04.

Het ging steeds een stapje verder: waren S12 en S02 nog gewoon één enkel circuitje, met S03 en S04 werden dat er al drie. Maar nu het mooiste: S04 betekende dat ik ook even het circuit úit mocht! Nu woon ik niet zo gék ver weg van het veld (in een mooi appartementje op camping De Scherpenhof), dus het was een prachtige kans om even snel een rondje over m'n stekkie hier te vliegen. Dus eenmaal opgestegen van baan 27 heb ik met een zeer ruime rechterbocht het circuit verlaten en op 1000 voet koers gezet richting oostnoordoost. Na enkele mijlen de radio uitgezet en gewoon even genoten van wat ik aan het doen was: vliegen, helemaal zelf! Al snel kwam de camping in zicht. Even ten noorden ervan kwam ik uit, en om even mooi een kijkje te kunnen nemen draaide ik naar rechts, daalde ik tot 800 voet en schampte ik de rand van het terrein over rechts, waardoor ik vanuit het zijraam prachtig zicht had op wat er allemaal gebeurde daar beneden.

Helaas had ik maar weinig tijd, want ik moest terug naar het circuit om nog drie landingen te maken. Gauw door naar het zuiden dus, langs Twello en Bussloo terug naar meldpunt Sierra om het circuit te joinen. "Papa Oscar Delta overhead Sierra". Geen reactie van andere toestellen in het circuit, maar het toestel dat de zweefvliegers op Teuge vaak omhoog brengt vloog voor mijn neus langs. Ik kon gelukkig netjes achter hem aansluiten voor mijn eerste "Touch and Go" van de oefening.

In totaal zes landingen gemaakt. Wat ik merkte was dat er toch een klein beetje crosswind stond; daar heb ik tijdens eerdere vluchten slechte ervaringen mee gehad (gelukkig was het met mijn eerste solo, maandag, heerlijk rustig weer) en dat was nu niet anders. Met twee naderingen kwam ik zo waardeloos uit dat ik ze boven de baan heb afgebroken, en twee landingen gingen simpelweg appeltaart. Wel veilig (main gear eerst op de baan, dan rustig het neuswiel), maar niet mooi. Met de andere vier landingen ben ik in ieder geval wél tevreden, dus ik weet dat ik het nog kan. Note to self: waar ik nu wel op moet letten -en dat heeft iedereen, zo vertelde Melissa ons tijdens de PPL theorie vorig jaar- is dat ik niet te gemakkelijk ga denken over het vliegen, zo van "ik kan het nu wel". Ik denk dat dat er gisteren een beetje erin geslopen was. Het circuit ging prima (waar toch aardig wat handelingen achter elkaar gedaan moeten worden), maar de approach was een paar keer wat slordig. De enige manier: neus op snelheid (trimmen!!), throttle voor hoogte en verder geen gezeur, dus niet op de bonnefooi aan komen zeilen!

Toch ben ik niet ontevreden. Solo vliegen is echt een prachtige ervaring, en ook met een instructeur naast me is vliegen sowieso al geweldig om te doen. Voor morgen staat een les Basic Instrument Flying op het programma op de Frasca simulator. Tot later!